Hallo,
Nog 23 keer slapen, dat was het eerste waar ik vanmorgen aan kon denken...
Het komt allemaal erg dichtbij, we beginnen de spanning te voelen, en we willen maar liefst zo snel mogelijk dáár zijn, zodat we echt kunnen beginnen! Verlangen is een belangrijk onderdeel van wat een prachtige ervaring zou moeten worden! En dat verlangen, wel, dat doen we nu met volle teugen.
Zaterdag starten we met onze malariapillen. Na alle hallucinante verhalen zijn we toch wat schuw om eraan te beginnen. Want hallucinant mag je best letterlijk nemen: je kan van die pillen hallucineren! Voor diegene die ons de komende week dus zien: wees gewaarschuwd!
We hebben de voorbije weken heel wat pannenkoeken verkocht (waarvoor dank!). De exacte verkoop en winst laten we nog weten, eveneens waar we het geld aan zullen spenderen!
Daarnaast hebben we voetbaltruitjes verzameld, schoolgerei in hopen kunnen bemachtigen, en van die akkefietjes die altijd wel van pas komen. Dankjewel aan alle mensen die geholpen hebben met de organisatie én de sponsoring!
Hoe we alles in onze valies zullen krijgen, dat zijn dan weer zorgen voor later.
We kregen ook een mail van Lud, de mevrouw waar we zullen logeren. (Zij is Belgische, haar man Zambiaan, en ze hebben 2 kindjes). We worden door een vriendin van haar opgewacht op de luchthaven, en zij zal zorgen dat we de volgende dag op de juiste bus terecht komen, en dat we ons guesthouse vinden waar we die nacht logeren... Nog 16 uur op de bus voor we ter plaatse zijn, ook dat wordt een heel avontuur!
Aan de blokkende studenten: Veel succes, wij duimen!
*Met liefs*
