Hallo iedereen,
Na een lange tijd wordt dit berichtje vanuit België gepost... We hebben Zambia achter ons gelaten, en na een lange bus en vliegrit zijn we veilig aangekomen!
Na onze laatste post hebben we een week in een school voor kinderen met een beperking gewerkt, wat een hele ervaring was... De middelen zijn er zo beperkt, dat het erg schrijnend om zien was! Daar hebben we echter heel wat kunnen verwezenlijken op materieel gebied... Tandenborstels voor alle kinderen, enkele nieuwe matrassen, dekens, etc! Alle sponsorgeld die we nog niet besteed hadden in ons klasje, hebben we gebruikt om ook deze kinderen een stukje vooruit te helpen. We hadden geluk dat de zusters die in het weeshuis werkten van goede wil waren! We kunnen erop vertrouwen dat ons materiaal daar in goede handen is!
Ook hebben we nog wat de toerist gaan uithangen in Livingstone... Het museum, de Victoria Falls langs alle kanten en de zon zorgden voor een onvergetelijke ervaring.
Afscheid nemen in Kasama viel me heel zwaar... De busrit richting Livingstone is met heel wat traantjes gepaard gegaan...Na al die weken bouw je een band op, leer je mensen appreciëren en waarderen. Heel wat adressen en telefoonnummers werden uitgewisseld, maar toch blijft de vraag 'zie ik hen ooit nog terug?' in mijn hoofd ronddwalen...
Het was een fantastische tijd hier, een hele ervaring... Ik hou van die Afrikaanse cultuur, van de zon, het optimisme, het niet-stressen...
Mensen vragen me nu ik hier in België terug ben 'en wil je nog terug?'... Het antwoord is daarop overduidelijk 'JA!'
Het is allemaal zo apart, zo mooi, zo eenvoudig ingewikkeld... Afrika laat je niet koud, en zoals de cliché het zegt 't kruipt in je bloed'...
Nu we terug thuis zijn wordt het aanpassen geblazen. Weer wennen aan het Belgische ritme, de routine, de stress... Zambia zie ik echter niet als afgesloten hoofdstuk, ik hoop dat ik vele kleine beetjes kan meenemen in het dagelijkse leven hier!
Bij deze wordt het ook tijd om eventjes merci te zeggen.... Bedankt aan alle berichtjes op onze blog, aan de kaartjes, telefoontjes, sms-jes, mails, briefjes,...
Bedankt om ons verhaal te volgen, bedankt aan alle sponsoring... Foto's van de blije zwarte gezichtjes me al het materiaal spreekt boekdelen!
Bedankt aan de mama's en papa's voor de financiële en emotionele steun!
Gewoon... merci!
maandag 20 april 2009
vrijdag 3 april 2009
Afscheid nemen van onze klas!
Woensdag 1 april
In Afrika kennen ze heel wat verschillende dieren. Leeuwen, giraffen, krokodillen,
slangen, … Ze lopen hier soms in het wild rond.
Wij wilden wel eens zien hoe goed de kinderen deze dieren kenden en wat ze er over konden vertellen. In de Engelse les brachten we foto’s mee.
Bij Claire thuis lagen er heel wat boekjes waar foto’s van dieren in stonden. Dit mochten we gebruiken tijdens onze les. Voor de kinderen is het altijd leuk als ze het visueel kunnen waarnemen.
Iedereen wist veel te vertellen. En ook wij pikten hier en daar iets nieuws op.
We besloten om tijdens de CTS les verder te werken rond de dieren. Elke leerling koos een foto. En hier maakten ze een collage van. Er was papier, lijm, scharen, … Iedereen ging aan het werk. Ze moesten wel goed doorwerken om klaar te geraken.
Lies toonde mij enkele werkjes uit haar klas. Echte kunstenaars…
Na heel wat concentratie was het tijd voor wat ontspanning. In de sportles leerden we de leerlingen volleybal. Lies had mij thuis wat extra uitleg gegeven over de spelregels, de balvaardigheid, … Zij speelt volleybal in België dus weet zij hier alles van.
En ik wou natuurlijk geen verkeerde dingen aan de leerlingen leren.
Eerst werden er wat individuele oefeningen met de bal gegeven. Daarna werd er een match gespeeld.
Onze laatste namiddag in de International School. Sport en spel namiddag. Alle leerlingen speelden mee, ongeveer 50. We speelden tikkertje, kat en muis, …
Ook deden we wat oefeningen met de parachute. Dit was nieuw voor de leerlingen.
Iedereen was super enthousiast… En we hebben heel wat gelachen!
Omdat het onze laatste namiddag was, hadden de leerlingen en de leerkrachten nog een verrassing voor ons…
Ze hadden 2 grote chocoladetaarten gebakken. Die zagen er lekker uit… En waren ook wel lekker! De klas van Hazel en Stef hadden ook een kaartje gemaakt.
Een moeilijk moment…
Donderdag 2 april
Om te controleren of ze goed opgelet hadden tijdens de Engelse les, hadden we een test voorzien. Over de verschillende dieren en dingen in huis.
De vraagjes werden vooraf samen overlopen. Zo kregen de leerlingen de kans als ze iets niet begrepen om dit nu te vragen. Eenmaal ze bezig waren, moest het muisstil zijn.
Benieuwd hoe ze het er van af zullen brengen…
Maar ook vandaag mochten de lln zich eventjes ontspannen en uitleven. In CTS deden we ‘clownerie’. De lln stapten op grappige manieren, deden verschillende oefeningen alleen of met 2. Op het einde van de les mochten ze dan in kleine groepjes een grappig stukje voorbereiden en tonen aan elkaar. Het belangrijkste was dat ze het publiek in dit stuk betrokken, oogcontact houden…
’s Avonds hadden Karen en Vic gekookt voor ons. Het was wel lekker en opnieuw konden we genieten van een gezellige avond…
Vrijdag 3 april
Onze laatste dag in de Shifwani Basic School. Vanaf volgende week kunnen we een handje helpen in een school voor kinderen met een beperking.
Het zal niet altijd even gemakkelijk zijn: dove kinderen, fysieke beperking, mentale achterstand, … We zien het wel zitten en hopen dat we deze kinderen toch wat kunnen bijleren.
We gaan ook naar Livingstone. We weten niet in hoeverre we nog op het internet kunnen.
Dus als je een tijdje niets van ons hoort, geen paniek…
Op school maakten we samen met de leerlingen knutselwerkjes om mee te nemen naar België.
Dit zullen we in onze stageklas geven. Natuurlijk maken we ook iets voor hen en sturen dit terug.
De Afrikaanse kinderen zijn hier heel vindingrijk. We nemen mooie werkjes met ons mee.
Ook van hen moesten we afscheid nemen. Dit viel ons zwaar.
Alle kinderen zouden ons zo missen en wij hen.
Afscheid nemen is altijd moeilijk… De traantjes waren rijkelijk aanwezig...
Veel liefs
Lies en Ilse
In Afrika kennen ze heel wat verschillende dieren. Leeuwen, giraffen, krokodillen,
slangen, … Ze lopen hier soms in het wild rond.
Wij wilden wel eens zien hoe goed de kinderen deze dieren kenden en wat ze er over konden vertellen. In de Engelse les brachten we foto’s mee.
Bij Claire thuis lagen er heel wat boekjes waar foto’s van dieren in stonden. Dit mochten we gebruiken tijdens onze les. Voor de kinderen is het altijd leuk als ze het visueel kunnen waarnemen.
Iedereen wist veel te vertellen. En ook wij pikten hier en daar iets nieuws op.
We besloten om tijdens de CTS les verder te werken rond de dieren. Elke leerling koos een foto. En hier maakten ze een collage van. Er was papier, lijm, scharen, … Iedereen ging aan het werk. Ze moesten wel goed doorwerken om klaar te geraken.
Lies toonde mij enkele werkjes uit haar klas. Echte kunstenaars…
Na heel wat concentratie was het tijd voor wat ontspanning. In de sportles leerden we de leerlingen volleybal. Lies had mij thuis wat extra uitleg gegeven over de spelregels, de balvaardigheid, … Zij speelt volleybal in België dus weet zij hier alles van.
En ik wou natuurlijk geen verkeerde dingen aan de leerlingen leren.
Eerst werden er wat individuele oefeningen met de bal gegeven. Daarna werd er een match gespeeld.
Onze laatste namiddag in de International School. Sport en spel namiddag. Alle leerlingen speelden mee, ongeveer 50. We speelden tikkertje, kat en muis, …
Ook deden we wat oefeningen met de parachute. Dit was nieuw voor de leerlingen.
Iedereen was super enthousiast… En we hebben heel wat gelachen!
Omdat het onze laatste namiddag was, hadden de leerlingen en de leerkrachten nog een verrassing voor ons…
Ze hadden 2 grote chocoladetaarten gebakken. Die zagen er lekker uit… En waren ook wel lekker! De klas van Hazel en Stef hadden ook een kaartje gemaakt.
Een moeilijk moment…
Donderdag 2 april
Om te controleren of ze goed opgelet hadden tijdens de Engelse les, hadden we een test voorzien. Over de verschillende dieren en dingen in huis.
De vraagjes werden vooraf samen overlopen. Zo kregen de leerlingen de kans als ze iets niet begrepen om dit nu te vragen. Eenmaal ze bezig waren, moest het muisstil zijn.
Benieuwd hoe ze het er van af zullen brengen…
Maar ook vandaag mochten de lln zich eventjes ontspannen en uitleven. In CTS deden we ‘clownerie’. De lln stapten op grappige manieren, deden verschillende oefeningen alleen of met 2. Op het einde van de les mochten ze dan in kleine groepjes een grappig stukje voorbereiden en tonen aan elkaar. Het belangrijkste was dat ze het publiek in dit stuk betrokken, oogcontact houden…
’s Avonds hadden Karen en Vic gekookt voor ons. Het was wel lekker en opnieuw konden we genieten van een gezellige avond…
Vrijdag 3 april
Onze laatste dag in de Shifwani Basic School. Vanaf volgende week kunnen we een handje helpen in een school voor kinderen met een beperking.
Het zal niet altijd even gemakkelijk zijn: dove kinderen, fysieke beperking, mentale achterstand, … We zien het wel zitten en hopen dat we deze kinderen toch wat kunnen bijleren.
We gaan ook naar Livingstone. We weten niet in hoeverre we nog op het internet kunnen.
Dus als je een tijdje niets van ons hoort, geen paniek…
Op school maakten we samen met de leerlingen knutselwerkjes om mee te nemen naar België.
Dit zullen we in onze stageklas geven. Natuurlijk maken we ook iets voor hen en sturen dit terug.
De Afrikaanse kinderen zijn hier heel vindingrijk. We nemen mooie werkjes met ons mee.
Ook van hen moesten we afscheid nemen. Dit viel ons zwaar.
Alle kinderen zouden ons zo missen en wij hen.
Afscheid nemen is altijd moeilijk… De traantjes waren rijkelijk aanwezig...
Veel liefs
Lies en Ilse
dinsdag 31 maart 2009
The real Africa...
Donderdag 26 maart.
Het is goed om een wekelijks thema te hebben voor wiskunde: de leerlingen hebben op deze manier een betere structuur, en we merken dat de aandacht gelijdelijk aan internser wordt. Ze beginnen onze manier van werken te kennen, en dat wordt wel geapprecieerd.
Toch blijft alles op zijn Afrikaans: nieuwe leerlingen zonder dat we het weten, anderen die verdwijnen,... Ook de discipline is echt een gebrek, maar het is zo moeilijk om dit in deze korte tijd bij te brengen. Toch werkt ons beloningssysteem beter dan verwacht!
We deden verder met breuken en procenten... Taartvorm, staafvorm, ... alles komt aan bod, met het nodige didactische materiaal! Ze vinden het altijd zo schitterend als ze iets krijgen per persoon. Dus we maakten voor ieder kind een taart-en staafvorm, die ze nadien mochten houden. Wie het kleine niet eert...
In Engels leerden we over de delen van het lichaam, wat hilarische taferelen met zich meebracht! De uitwendige delen waren behoorlijk goed gekend, en daardoor probeerden we wat te verdiepen in de inwendige: longen, hart,... Hun kennis van het menselijk lichaam is behoorlijk beperkt: dat is de conclusie!
Nu, het liedje hoof-schouders-knie-en teen was de logische instap, en viel meer dan een beetje in de smaak! Als ze maar mogen bewegen, die Afrikaanse kindjes!
We hielden daarna een stempelsessie! We hadden aardappelen mee die we in stukjes sneden, en we hadden verf aangekocht. 4/5e van de klas had nog nooit verf gezien. We lieten ze dus vooral veel experimenteren... Sommigen waren in verf van kop tot teen, maar toen we al die blije gezichtjes zagen, waren ook wij gelukkig!
In de International School maakten we met de kindjes knutselwerkjes voor onze leerlingen in België. Die nemen wij dan mee op onze stage, en met de Belgische kindjes zullen we dan hetzelfde doen. Het is jammer dat er geen gemeenschappelijke taal is, maar tekentaal spreekt boekdelen!
Vrijdag 27 maart
Liedjes hebben hier altijd succes, en vandaag leerden we 'my bonny is over the ocean...' Ik ben geen groot zangtalent, nog nooit geweest... Maar, hier heb ik geleerd me daar niets meer van aan te trekken, want het geluk straalt van de gezichtjes af... Muziek zit hier in het bloed, echt! Die Afrikaanse ritmes, wauw! De kindjes van mijn klas vroegen als ze me een Afrikaanse dans mogen aanleren, en dat aanbod sla ik niet af! Een les CTS zullen zij in handen nemen.
De laatste les wat breuken en procenten betreft. De breuken, dat valt wel nog mee... Maar procenten, daar hebben ze toch nog niet al te veel van begrepen. Het is zo moeilijk om te differentiëren als je een klas van 45 leerlingen hebt... Differentiatie in tijd en niveau voorzien, en dan nog zijn er leerlingen klaar en hebben ze niets meer te doen, of lukt het van anderen nooit om hun werkje af te krijgen... We proberen het onderste uit de kan te halen, maar perfectie is niet mogelijk, denk ik.
'S middags mochten we gaan eten bij Uli, en t werd 16u als we thuis waren. Om 18u hadden we hier een avondje georganisseerd met vrienden van ons, en we moesten nog heel wat koken... Net op tijd waren we klaar, en het werd een wondermooie avond. Mary, een student leerkracht, zorgde voor heel wat Djembé ritmes... Ze hadden Afrikaanse muziek mee, en we genoten, genoten, genoten... Met ons 6en besloten we om zondag naar de hot-springs te gaan. We hadden met Hazel geregeld dat we een auto konden gebruiken, en ook de chauffeur van hen. We moesten enkel de benzine betalen. Omdat onze Afrikaanse vrienden dit moeilijk kunnen betalen, zouden Uli, Ilse en ikzelf de benzine delen... Ze waren superblij. Je moet weten, zij raken vaak nooit verder dan Kasama, en nu kregen ze de kans om eens een uitje te doen!
T werd een Afrikaanse avond om nooit meer te vergeten!
Zaterdag 28 maart
Toen we 's morgens wat inkopen gingen doen om naar de hot-springs te gaan, kwamen we Mercy, 1 van de leerkrachten van de Chifwani School tegen. De Afrikaanse gastvrijheid werd al snel duidelijk, want we werden in de namiddag bij haar uitgenodigd. Het was, zoals de meeste Afrikaanse gezinnen, een woning met allerlei familieleden. Nichtjes en neefjes, tantes en... Vele kinderen hun ouders sterven op jonge leeftijd,en dan gaan ze bij 1 of ander familielid wonen.
We kregen Casava om te eten, wat we beiden vol overgave proefden... Niet echt ons ding, maar het was wel eetbaar! Beter dan de wormen, capenta en vliegende mieren die we hier probeerden. We speelden wat met Mercy haar kindjes, hielden een praatje met het nichtje, ...
We zagen echter geen man van Mercy, en besloten er toch naar te vragen. Een risico, maar we waren te nieuwsgierig. Gelukkig geen al te dramatische verhalen... Haar man werkt in Lusaka, en zij werkte tot vorig jaar ook in Lusaka. Hier kan je echter niet kiezen waar je werkt, de overheid plaatst je ergens. Mercy is dit jaar in Lusaka geplaatst, en zo leven ze nu dus apart.
Nogal onvoorstelbaar, als je naar ons landje kijkt,toch?
Zondag 29 maart
De hot-springs... Om 7u zou George, de chauffeur, ons komen oppikken. We zaten hier met zijn allen te wachten, en het werd Afrikaanse tijd: om 8u30 konden we eindelijk gaan. Een lange rit, 3 uur op de slechte wegen, maar door het gezelschap verschrikkelijk gezellig!
We kwamen aan, en er was net een boarderschool aan het pakken... Ze zouden gaan raften van de rivier. Als we ons haastten, mochten we mee. We lieten al ons gerief in de auto, schoten in ons badpak en weg waren we... Iets te snel, we vergaten ons fototoestel!
Het was raften... ja, overleven op het raftparcours! Zo'n wilde rivier, niet normaal... We hebben zoveel plezier gehad, we waren zo nat én zo kapot eenmaal we terug waren. Toch waren we weer een ervaring rijker. We hielden nog een late BBQ, en gingen dan eindelijk in de échte hot-springs. Dat zijn een soort warmwaterbronnen... T was misschien wel iets te heet om in dat warme water te zitten, maar toch genoten we van de rust, stilte en natuur...
Op momenten als deze, besef je wat je hier allemaal moet achterlaten. In die voorbije maanden heb je banden opgebouwd, ben je van mensen gaan houden, en zit ook Afrika in je bloed.
Terug huiswaarts keren zal best hard zijn, wetend dat je alles hier wellicht voorgoed achter je laat.
Volledig kapot kwamen we thuis, en we waren wat blij dat onze lessen voor maandag al klaar lagen... Toch moesten we nog wat energie uit ons lichaam persen, want vanaf vandaag leven we niet meer alleen in ons huisje. Karen en Vic zijn aangekomen! Dit zijn vrienden van Claire, die op lake Tanganika gaan wonen. Ze wachten hier echter op Claire haar terugkomst van Zuid-Afrika. Dus, nu zijn we hier met 4, wat meer leven in huis: ideaal!
Maandag 30 maart
We startten de dag met een test over de klok. Benieuwd hoe ze het ervan af brachten, de verbetering moeten we nog onder handen nemen. Ik liep wat rond om te kijken hoe ze het deden, en ik had toch de indruk dat de grote lijnen gekend waren. De uren en halfuren leken zeer goed te zijn, wat al een grote prestatie is als je weet dat sommige nog nooit een uurwerk hadden gezien.
We deden ook origami, wat ze minder plezier vonden dan het schilderen! De preciezige meisjes vonden het wel ok, maar de meeste jongens hadden het achter 10 minuten al gehad. Maar, ook dat is een eigenschap dat ze moeten leren: geduldig zijn en volhouden! Dus, we bleven consequent: iedereen moest origami doen!
'S middags in de International School hielden we een competitie Indiaga. Uli had indiaga's in het jeugdcentrum, en we mochten die gebruiken.
Na wat inleidende oefeningen zorgden we voor een echte competitie. We lieten ze wedstrijdjes spelen 1 tegen 1, en noteerden telkens de score. Op het einde zagen we dat onze sportieve Musonda de winnaar was. Enkele traantjes bij enkele andere competitiebeesten, maar uiteindelijk toch felicitaties voor onze winnaar! Ik geniet van zo'n dingen, wellicht omdat ikzelf ook zo graag competitie dingen doe!
Thuisgekomen nog wat kookwerk voor de boeg. We hadden voorgesteld aan Karen en Vic om voor hen te koken, zo konden zij rustig uitpakken en hadden we dan tijd om elkaar wat beter te leren kennen. We bereidden een pastamenu zonder vlees, want Karen is vegetarisch. Het werd een heel gezellige avond, en het zijn echt lieve mensen! Het doet ook deugd om te weten met wie je een huis deelt, natuurlijk!
Ik hou van die Afrikaanse avonden, buiten op ons terras... Ik hou van de zon, de cultuur, de mensen... Afrika kruipt in je bloed, dat is in ieder geval geen leugen!
Natotala,
X
Het is goed om een wekelijks thema te hebben voor wiskunde: de leerlingen hebben op deze manier een betere structuur, en we merken dat de aandacht gelijdelijk aan internser wordt. Ze beginnen onze manier van werken te kennen, en dat wordt wel geapprecieerd.
Toch blijft alles op zijn Afrikaans: nieuwe leerlingen zonder dat we het weten, anderen die verdwijnen,... Ook de discipline is echt een gebrek, maar het is zo moeilijk om dit in deze korte tijd bij te brengen. Toch werkt ons beloningssysteem beter dan verwacht!
We deden verder met breuken en procenten... Taartvorm, staafvorm, ... alles komt aan bod, met het nodige didactische materiaal! Ze vinden het altijd zo schitterend als ze iets krijgen per persoon. Dus we maakten voor ieder kind een taart-en staafvorm, die ze nadien mochten houden. Wie het kleine niet eert...
In Engels leerden we over de delen van het lichaam, wat hilarische taferelen met zich meebracht! De uitwendige delen waren behoorlijk goed gekend, en daardoor probeerden we wat te verdiepen in de inwendige: longen, hart,... Hun kennis van het menselijk lichaam is behoorlijk beperkt: dat is de conclusie!
Nu, het liedje hoof-schouders-knie-en teen was de logische instap, en viel meer dan een beetje in de smaak! Als ze maar mogen bewegen, die Afrikaanse kindjes!
We hielden daarna een stempelsessie! We hadden aardappelen mee die we in stukjes sneden, en we hadden verf aangekocht. 4/5e van de klas had nog nooit verf gezien. We lieten ze dus vooral veel experimenteren... Sommigen waren in verf van kop tot teen, maar toen we al die blije gezichtjes zagen, waren ook wij gelukkig!
In de International School maakten we met de kindjes knutselwerkjes voor onze leerlingen in België. Die nemen wij dan mee op onze stage, en met de Belgische kindjes zullen we dan hetzelfde doen. Het is jammer dat er geen gemeenschappelijke taal is, maar tekentaal spreekt boekdelen!
Vrijdag 27 maart
Liedjes hebben hier altijd succes, en vandaag leerden we 'my bonny is over the ocean...' Ik ben geen groot zangtalent, nog nooit geweest... Maar, hier heb ik geleerd me daar niets meer van aan te trekken, want het geluk straalt van de gezichtjes af... Muziek zit hier in het bloed, echt! Die Afrikaanse ritmes, wauw! De kindjes van mijn klas vroegen als ze me een Afrikaanse dans mogen aanleren, en dat aanbod sla ik niet af! Een les CTS zullen zij in handen nemen.
De laatste les wat breuken en procenten betreft. De breuken, dat valt wel nog mee... Maar procenten, daar hebben ze toch nog niet al te veel van begrepen. Het is zo moeilijk om te differentiëren als je een klas van 45 leerlingen hebt... Differentiatie in tijd en niveau voorzien, en dan nog zijn er leerlingen klaar en hebben ze niets meer te doen, of lukt het van anderen nooit om hun werkje af te krijgen... We proberen het onderste uit de kan te halen, maar perfectie is niet mogelijk, denk ik.
'S middags mochten we gaan eten bij Uli, en t werd 16u als we thuis waren. Om 18u hadden we hier een avondje georganisseerd met vrienden van ons, en we moesten nog heel wat koken... Net op tijd waren we klaar, en het werd een wondermooie avond. Mary, een student leerkracht, zorgde voor heel wat Djembé ritmes... Ze hadden Afrikaanse muziek mee, en we genoten, genoten, genoten... Met ons 6en besloten we om zondag naar de hot-springs te gaan. We hadden met Hazel geregeld dat we een auto konden gebruiken, en ook de chauffeur van hen. We moesten enkel de benzine betalen. Omdat onze Afrikaanse vrienden dit moeilijk kunnen betalen, zouden Uli, Ilse en ikzelf de benzine delen... Ze waren superblij. Je moet weten, zij raken vaak nooit verder dan Kasama, en nu kregen ze de kans om eens een uitje te doen!
T werd een Afrikaanse avond om nooit meer te vergeten!
Zaterdag 28 maart
Toen we 's morgens wat inkopen gingen doen om naar de hot-springs te gaan, kwamen we Mercy, 1 van de leerkrachten van de Chifwani School tegen. De Afrikaanse gastvrijheid werd al snel duidelijk, want we werden in de namiddag bij haar uitgenodigd. Het was, zoals de meeste Afrikaanse gezinnen, een woning met allerlei familieleden. Nichtjes en neefjes, tantes en... Vele kinderen hun ouders sterven op jonge leeftijd,en dan gaan ze bij 1 of ander familielid wonen.
We kregen Casava om te eten, wat we beiden vol overgave proefden... Niet echt ons ding, maar het was wel eetbaar! Beter dan de wormen, capenta en vliegende mieren die we hier probeerden. We speelden wat met Mercy haar kindjes, hielden een praatje met het nichtje, ...
We zagen echter geen man van Mercy, en besloten er toch naar te vragen. Een risico, maar we waren te nieuwsgierig. Gelukkig geen al te dramatische verhalen... Haar man werkt in Lusaka, en zij werkte tot vorig jaar ook in Lusaka. Hier kan je echter niet kiezen waar je werkt, de overheid plaatst je ergens. Mercy is dit jaar in Lusaka geplaatst, en zo leven ze nu dus apart.
Nogal onvoorstelbaar, als je naar ons landje kijkt,toch?
Zondag 29 maart
De hot-springs... Om 7u zou George, de chauffeur, ons komen oppikken. We zaten hier met zijn allen te wachten, en het werd Afrikaanse tijd: om 8u30 konden we eindelijk gaan. Een lange rit, 3 uur op de slechte wegen, maar door het gezelschap verschrikkelijk gezellig!
We kwamen aan, en er was net een boarderschool aan het pakken... Ze zouden gaan raften van de rivier. Als we ons haastten, mochten we mee. We lieten al ons gerief in de auto, schoten in ons badpak en weg waren we... Iets te snel, we vergaten ons fototoestel!
Het was raften... ja, overleven op het raftparcours! Zo'n wilde rivier, niet normaal... We hebben zoveel plezier gehad, we waren zo nat én zo kapot eenmaal we terug waren. Toch waren we weer een ervaring rijker. We hielden nog een late BBQ, en gingen dan eindelijk in de échte hot-springs. Dat zijn een soort warmwaterbronnen... T was misschien wel iets te heet om in dat warme water te zitten, maar toch genoten we van de rust, stilte en natuur...
Op momenten als deze, besef je wat je hier allemaal moet achterlaten. In die voorbije maanden heb je banden opgebouwd, ben je van mensen gaan houden, en zit ook Afrika in je bloed.
Terug huiswaarts keren zal best hard zijn, wetend dat je alles hier wellicht voorgoed achter je laat.
Volledig kapot kwamen we thuis, en we waren wat blij dat onze lessen voor maandag al klaar lagen... Toch moesten we nog wat energie uit ons lichaam persen, want vanaf vandaag leven we niet meer alleen in ons huisje. Karen en Vic zijn aangekomen! Dit zijn vrienden van Claire, die op lake Tanganika gaan wonen. Ze wachten hier echter op Claire haar terugkomst van Zuid-Afrika. Dus, nu zijn we hier met 4, wat meer leven in huis: ideaal!
Maandag 30 maart
We startten de dag met een test over de klok. Benieuwd hoe ze het ervan af brachten, de verbetering moeten we nog onder handen nemen. Ik liep wat rond om te kijken hoe ze het deden, en ik had toch de indruk dat de grote lijnen gekend waren. De uren en halfuren leken zeer goed te zijn, wat al een grote prestatie is als je weet dat sommige nog nooit een uurwerk hadden gezien.
We deden ook origami, wat ze minder plezier vonden dan het schilderen! De preciezige meisjes vonden het wel ok, maar de meeste jongens hadden het achter 10 minuten al gehad. Maar, ook dat is een eigenschap dat ze moeten leren: geduldig zijn en volhouden! Dus, we bleven consequent: iedereen moest origami doen!
'S middags in de International School hielden we een competitie Indiaga. Uli had indiaga's in het jeugdcentrum, en we mochten die gebruiken.
Na wat inleidende oefeningen zorgden we voor een echte competitie. We lieten ze wedstrijdjes spelen 1 tegen 1, en noteerden telkens de score. Op het einde zagen we dat onze sportieve Musonda de winnaar was. Enkele traantjes bij enkele andere competitiebeesten, maar uiteindelijk toch felicitaties voor onze winnaar! Ik geniet van zo'n dingen, wellicht omdat ikzelf ook zo graag competitie dingen doe!
Thuisgekomen nog wat kookwerk voor de boeg. We hadden voorgesteld aan Karen en Vic om voor hen te koken, zo konden zij rustig uitpakken en hadden we dan tijd om elkaar wat beter te leren kennen. We bereidden een pastamenu zonder vlees, want Karen is vegetarisch. Het werd een heel gezellige avond, en het zijn echt lieve mensen! Het doet ook deugd om te weten met wie je een huis deelt, natuurlijk!
Ik hou van die Afrikaanse avonden, buiten op ons terras... Ik hou van de zon, de cultuur, de mensen... Afrika kruipt in je bloed, dat is in ieder geval geen leugen!
Natotala,
X
woensdag 25 maart 2009
Vele blije gezichtjes
Zaterdag 21 maart
Geen lesdag vandaag maar toch blijven we aan onze kindjes denken.
Vandaag zijn we op zoek gegaan naar educatieve posters. We hadden hier in Kasama een winkel gezien waar ze veel bruikbare dingen verkochten.
Een kaart van Zambia, een kaart van Afrika, een wereldkaart, een poster met de verschillende driehoeken (rechthoekige driehoek, stomphoekige driehoek, …), de veelhoeken (vierhoek, vijfhoek, …), symbolen voor het weer, … Heel bruikbaar! In de Chifwani Basic School zouden ze er heel tevreden mee zijn.
Ook hebben we voor elke leerling in onze klas (80) een map gekocht. De schriftjes van de leerlingen zien er echt niet meer uit. Het zijn echte vodden. Schriftjes zonder kaft, losse blaadjes, …
We zagen de mappen in de winkel liggen. Dit kon wel eens heel bruikbaar zijn voor de leerlingen om hun schriftjes er in te steken. Dit toont veel netter en de blaadjes blijven samen.
We gebruikten hiervoor het geld van onze pannenkoekenverkoop.
We zijn benieuwd naar de gezichtjes van de kinderen…
’s Namiddags hebben we onze lessen voorbereid voor maandag. Ook dit verliep vlot.
In de wiskundeles zou het over breuken en percenten gaan. We bakten 2 cakes (rond).
Als je kinderen dingen visueel laat waarnemen, onthouden ze het vlugger.
Ook hebben we nog wat aan ons portfolio kunnen werken. We zien het groeien en dat geeft ons een goed gevoel!
Zondag 22 maart
Een zonnige dag vandaag! Het geeft je direct een goed gevoel als je zo kunt opstaan.
Vandaag zouden we naar Kasembo gaan om te zwemmen samen met de kinderen van Thorntree, Stella en Patrick, Tabea, Miriam en Alex.
Een drukte in het zwembad maar toch zo leuk!
De kinderen spelen, springen, zwemmen, … Het water doet echt deugd in zo’n weer!
Ook wij genieten en doen wat spelletjes met de kinderen.
Elke keer opnieuw amuseren ze zich rot in het water. Ze raken het nooit beu…
’s Avonds is Lies begonnen met mijn vlechtjes er uit te halen.
Ik kon het niet meer verdragen. Mijn nek deed pijn en het was zo zwaar op mijn hoofd.
Ik had er genoeg van.
Er uit halen, gaat dus veel vlugger dan je haar laten vlechten. In 1 uurtje waren al mijn vlechtjes er uit. Geen kapot haar, alleen wat bekjes maar eens het gewassen was, had ik mijn gewone haardos terug.
En het voelde zo goed!
Het was wel een leuke ervaring om te voelen hoe Afrikanen hun haar dragen!
Maandag 23 maart
Gepakt en gezakt vertrokken we naar de Chifwani School! Onze cakes, posters, mappen, …
De gezichtjes van de kinderen waren fantastisch! Iedereen was heel gelukkig…
De mappen werden onmiddellijk gebruikt.
Daarna startten we met onze wiskundeles, breuken en percenten.
De cake werd al onmiddellijk gebruikt. De kinderen wilden hem liever opeten maar dit was niet de bedoeling.
We begonnen met een kort vraagstukje: Het is Chanda haar verjaardag. Ze mag van haar mama enkele vriendjes uitnodigen. Op het feestje zijn er 8 kinderen. Mama bakt een lekkere cake. De cake wordt eerlijk verdeeld onder de 8 kinderen. Hoeveel krijgt elk kind van de cake?
De kinderen mogen de cake vooraan gebruiken om het vraagstuk op te lossen. Ze verdelen de cake in 8 gelijke stukken en elk kind krijgt van de cake.
Iedereen begreep de oefening en wist onmiddellijk waarover de les zou gaan.
We maakten nog wat gelijksoortige oefeningen samen. De vlugge leerlingen konden al vlug zelfstandig werken.
De zwakke leerlingen namen wij nog eventjes bij ons. Ze maakten samen nog wat extra oefeningen zodat ook zij de leerstof begrepen. Hiervoor maakten we gebruik van visueel materiaal (steentjes, ballonnen, potloden, …). De kinderen verdelen het materiaal op de juiste manier en kunnen zo het juiste resultaat zeggen.
Tijdens de Engelse les moesten de leerlingen de weg leren uitleggen.
We vroegen hen of ze wel eens boodschappen moesten doen voor hun mama. Welke weg moesten ze daarvoor volgen? De leerlingen vertelden!
Per 2 kregen de leerlingen een kaart met straten, gebouwen, … op. Om beurt moesten ze de weg naar een bepaalde plaats vragen. De andere legde de weg uit. Daarna werd er gewisseld. Zo kon iedereen eens vragen stellen en de uitleg geven. Alle leerlingen waren druk bezig, werkten goed samen en de les verliep heel vlot!
Daarna weer wat ontspanning. De leerlingen konden verder werken aan hun macramébandjes. Want heel wat leerlingen waren nog niet klaar. Ze zijn zo intens bezig, werken zo nauwkeurig, zijn zo geconcentreerd. Er komen al hele mooie resultaten te voorschijn.
In de namiddag in de International School hadden we een groep jonge kinderen. De spelletjes die we speelden op het verjaardagsfeestje met de kinderen was een succes. Dit wilden we dan ook uitproberen met deze groep. Dokter knobbel, de bom, dirigentje, cactus, moordenaar en detective, …
Rustige spelletjes maar toch heel leuk! De kinderen werkten heel goed mee…
’s Avonds ben ik dan gestart met het uithalen van Lies haar vlechtjes. Amai, dat was iets anders of van mij hoor… Zij had hele fijne vlechtjes waardoor het toch wel wat langer duurde vooraleer ze er uit waren. Ik ben om 16.30u gestart, om 18u zijn we gestopt om wat te eten, daarna nog wat verder gedaan tot 21u. Dan zaten we in de helft. Maar we waren het wat beu en zouden morgen verder doen. Lies zou wel een dagje een band in haar haar doen.
Dinsdag 24 maart
Vandaag zetten we onze les over breuken verder. We maken het de leerlingen iets moeilijker.
De breuken worden omgezet in %. We startten opnieuw met onze cake. De leerlingen herkennen dit. De cake is ons geheel (100%). De leerlingen moeten de cake verdelen in 2 gelijke delen, in 4 gelijke delen, …
Ze noteren eerst de breuk, dit gaat vlot bij iedereen. Maar nu moeten ze het ook in % kunnen noteren.
Als 1 geheel 100% is, hoeveel is van de cake dan?
Er worden heel wat oefeningen samen gemaakt. % is blijkbaar toch bij heel wat leerlingen moeilijker dan gedacht. Daarom beslisten we om er onze tijd voor te nemen zodat het bij alle leerlingen duidelijk is.
Nu we onze eigen ideeën mogen verwerken in de Engelse lessen, wilden we het vandaag over de maanden van het jaar hebben. De leerlingen kennen alle maanden van het jaar maar sommige leerlingen hebben problemen met het aantal dagen.
We leren hen een trucje. Het trucje met de vuist. In België heel gekend, hier dus blijkbaar niet. Maar dit vonden ze wel gemakkelijk. Zo konden de leerlingen de oefeningen vlot maken.
De laatste les dat ze aan de macramé bandjes mochten werken. Dit was ook wel voldoende. Sommige leerlingen konden er zelfs 2 maken. Maar na deze les heeft iedereen zijn werkje kunnen afwerken. Het was prachtig om al die blije gezichtjes te zien.
’s Namiddags in de International School knutselden we met de leerlingen. We vroegen de leerlingen om iets te maken voor de kinderen in België. Dan zullen wij in België samen met onze stageklas iets maken voor deze kinderen hier en opsturen.
Dit vonden ze super leuk en begonnen onmiddellijk te werken. Ze kregen papier, stof, crêpepapier, verf, …
Er zaten mooie werkjes tussen: een tekening van een typisch Zambiaans dorp, een boekje, kaartjes, …
’s Avonds heb ik verder gedaan aan Lies haar haar. Ja, ze heeft een hele dag rondgelopen met half vlechtjes half gewoon haar. Maar met de band in haar haar, viel dit minder op. Toch weer een hele avond werk gehad hoor. Wat was ik blij als ik aan het laatste vlechtje kwam…
Woensdag 25 maart
Gisteren hadden nog heel wat leerlingen problemen met percenten. We verdeelden de klas in groepjes. Elke groep kreeg verschillend materiaal: doosjes, blaadjes, stokjes, …
Ze kozen een materiaal en dat was hun geheel, 100%. Wij zeiden telkens hoe ze de voorwerpen moesten verdelen: in 2 groepen, in 4 groepen, in 3 groepen, …
De leerlingen zochten samen naar het procent. Ze overlegden met elkaar, discussieerden en kwamen samen tot de juiste oplossing. We bespraken alle oefeningen samen zodat wij een duidelijk overzicht hadden wie nu nog problemen had.
De meeste leerlingen waren er mee weg. Gelukkig!
In de Engelse les hadden we het over de delen van het lichaam. We hadden aan het bord een kind getekend. Groot en duidelijk! Alle lichaamsdelen waren zichtbaar.
De leerlingen kennen alle lichaamsdelen maar de Engelse term is niet altijd gemakkelijk.
Iedereen praat vooral Bemba. Wij noteerden de Engelse woorden aan het bord en lieten de leerlingen dit lezen.
Wij toonden een lichaamsdeel, de leerlingen toonden het. Daarna omgekeerd, wij toonden een lichaamsdeel en de kinderen gaven de Engelse term.
In CTS mochten de leerlingen het zich eventjes gemakkelijk maken. Ze moesten gemakkelijk zitten en aandachtig luisteren. Wij vertelden hen een spannend verhaal. Een man was verdwaald in het bos en moest zijn weg terug vinden. Hij hoorde vreemde geluiden. Plots stond hij oog in oog met iets.
Alle leerlingen waren muisstil en luisterden heel geconcentreerd. Nu was het hun beurt om nog wat te werken. Ze moesten zelf een vervolg verhaal schrijven. Echt creatieve kinderen. Lies en ik lazen de verhalen van elkaars klas. In Lies haar klas zat er een echte schrijver. Zo mooi en zo fantasievol. Maar alle leerlingen hadden natuurlijk wel hun best gedaan. En schrijven is nu éénmaal niet voor iedereen weggelegd…
Na het intensieve werk eventjes tijd om zich uit te leven. Tijd om te sporten.
Deze les speelden we met de leerlingen ‘tussen 2 vuren’. Dit vonden ze fantastisch!
Iedereen speelde mee, niemand werd uitgesloten. Ook de minder sportieve leerlingen kregen een kans om zich te ontplooien.
In de International School was het zwemles. Lies nam opnieuw de goede zwemmers voor haar rekening. Ze leerde hen duiken.
Ik ging met de minder goede zwemmers in het kinderbadje. Wij oefenden de beenbeweging van schoolslag.
Water vinden de kinderen hier fantastisch! Ik heb dit waarschijnlijk al eens gezegd maar het is nu éénmaal zo… In het water herleven deze kinderen gewoon…
Vandaag hebben we ook wat pech gehad. Of Lies heeft vooral dikke pech gehad. Ze had een portefeuille in haar hand waar nog een klein beetje geld in zat. Dit werd gewoon uit haar handen gepakt. We waren zo geschrokken en het ging zo vlug dat we de man niet konden tegen houden.
Gelukkig ging het niet om veel geld, 50 000 K maar het ergste was dat haar Belgische SIM kaart daar ook in zat. En nu is ze dit natuurlijk ook kwijt!
Ze was er toch even niet goed van…
Hopelijk wordt dit vlug opgelost éénmaal we terug in België zijn!
Veel liefs
Lies en Ilse
Geen lesdag vandaag maar toch blijven we aan onze kindjes denken.
Vandaag zijn we op zoek gegaan naar educatieve posters. We hadden hier in Kasama een winkel gezien waar ze veel bruikbare dingen verkochten.
Een kaart van Zambia, een kaart van Afrika, een wereldkaart, een poster met de verschillende driehoeken (rechthoekige driehoek, stomphoekige driehoek, …), de veelhoeken (vierhoek, vijfhoek, …), symbolen voor het weer, … Heel bruikbaar! In de Chifwani Basic School zouden ze er heel tevreden mee zijn.
Ook hebben we voor elke leerling in onze klas (80) een map gekocht. De schriftjes van de leerlingen zien er echt niet meer uit. Het zijn echte vodden. Schriftjes zonder kaft, losse blaadjes, …
We zagen de mappen in de winkel liggen. Dit kon wel eens heel bruikbaar zijn voor de leerlingen om hun schriftjes er in te steken. Dit toont veel netter en de blaadjes blijven samen.
We gebruikten hiervoor het geld van onze pannenkoekenverkoop.
We zijn benieuwd naar de gezichtjes van de kinderen…
’s Namiddags hebben we onze lessen voorbereid voor maandag. Ook dit verliep vlot.
In de wiskundeles zou het over breuken en percenten gaan. We bakten 2 cakes (rond).
Als je kinderen dingen visueel laat waarnemen, onthouden ze het vlugger.
Ook hebben we nog wat aan ons portfolio kunnen werken. We zien het groeien en dat geeft ons een goed gevoel!
Zondag 22 maart
Een zonnige dag vandaag! Het geeft je direct een goed gevoel als je zo kunt opstaan.
Vandaag zouden we naar Kasembo gaan om te zwemmen samen met de kinderen van Thorntree, Stella en Patrick, Tabea, Miriam en Alex.
Een drukte in het zwembad maar toch zo leuk!
De kinderen spelen, springen, zwemmen, … Het water doet echt deugd in zo’n weer!
Ook wij genieten en doen wat spelletjes met de kinderen.
Elke keer opnieuw amuseren ze zich rot in het water. Ze raken het nooit beu…
’s Avonds is Lies begonnen met mijn vlechtjes er uit te halen.
Ik kon het niet meer verdragen. Mijn nek deed pijn en het was zo zwaar op mijn hoofd.
Ik had er genoeg van.
Er uit halen, gaat dus veel vlugger dan je haar laten vlechten. In 1 uurtje waren al mijn vlechtjes er uit. Geen kapot haar, alleen wat bekjes maar eens het gewassen was, had ik mijn gewone haardos terug.
En het voelde zo goed!
Het was wel een leuke ervaring om te voelen hoe Afrikanen hun haar dragen!
Maandag 23 maart
Gepakt en gezakt vertrokken we naar de Chifwani School! Onze cakes, posters, mappen, …
De gezichtjes van de kinderen waren fantastisch! Iedereen was heel gelukkig…
De mappen werden onmiddellijk gebruikt.
Daarna startten we met onze wiskundeles, breuken en percenten.
De cake werd al onmiddellijk gebruikt. De kinderen wilden hem liever opeten maar dit was niet de bedoeling.
We begonnen met een kort vraagstukje: Het is Chanda haar verjaardag. Ze mag van haar mama enkele vriendjes uitnodigen. Op het feestje zijn er 8 kinderen. Mama bakt een lekkere cake. De cake wordt eerlijk verdeeld onder de 8 kinderen. Hoeveel krijgt elk kind van de cake?
De kinderen mogen de cake vooraan gebruiken om het vraagstuk op te lossen. Ze verdelen de cake in 8 gelijke stukken en elk kind krijgt van de cake.
Iedereen begreep de oefening en wist onmiddellijk waarover de les zou gaan.
We maakten nog wat gelijksoortige oefeningen samen. De vlugge leerlingen konden al vlug zelfstandig werken.
De zwakke leerlingen namen wij nog eventjes bij ons. Ze maakten samen nog wat extra oefeningen zodat ook zij de leerstof begrepen. Hiervoor maakten we gebruik van visueel materiaal (steentjes, ballonnen, potloden, …). De kinderen verdelen het materiaal op de juiste manier en kunnen zo het juiste resultaat zeggen.
Tijdens de Engelse les moesten de leerlingen de weg leren uitleggen.
We vroegen hen of ze wel eens boodschappen moesten doen voor hun mama. Welke weg moesten ze daarvoor volgen? De leerlingen vertelden!
Per 2 kregen de leerlingen een kaart met straten, gebouwen, … op. Om beurt moesten ze de weg naar een bepaalde plaats vragen. De andere legde de weg uit. Daarna werd er gewisseld. Zo kon iedereen eens vragen stellen en de uitleg geven. Alle leerlingen waren druk bezig, werkten goed samen en de les verliep heel vlot!
Daarna weer wat ontspanning. De leerlingen konden verder werken aan hun macramébandjes. Want heel wat leerlingen waren nog niet klaar. Ze zijn zo intens bezig, werken zo nauwkeurig, zijn zo geconcentreerd. Er komen al hele mooie resultaten te voorschijn.
In de namiddag in de International School hadden we een groep jonge kinderen. De spelletjes die we speelden op het verjaardagsfeestje met de kinderen was een succes. Dit wilden we dan ook uitproberen met deze groep. Dokter knobbel, de bom, dirigentje, cactus, moordenaar en detective, …
Rustige spelletjes maar toch heel leuk! De kinderen werkten heel goed mee…
’s Avonds ben ik dan gestart met het uithalen van Lies haar vlechtjes. Amai, dat was iets anders of van mij hoor… Zij had hele fijne vlechtjes waardoor het toch wel wat langer duurde vooraleer ze er uit waren. Ik ben om 16.30u gestart, om 18u zijn we gestopt om wat te eten, daarna nog wat verder gedaan tot 21u. Dan zaten we in de helft. Maar we waren het wat beu en zouden morgen verder doen. Lies zou wel een dagje een band in haar haar doen.
Dinsdag 24 maart
Vandaag zetten we onze les over breuken verder. We maken het de leerlingen iets moeilijker.
De breuken worden omgezet in %. We startten opnieuw met onze cake. De leerlingen herkennen dit. De cake is ons geheel (100%). De leerlingen moeten de cake verdelen in 2 gelijke delen, in 4 gelijke delen, …
Ze noteren eerst de breuk, dit gaat vlot bij iedereen. Maar nu moeten ze het ook in % kunnen noteren.
Als 1 geheel 100% is, hoeveel is van de cake dan?
Er worden heel wat oefeningen samen gemaakt. % is blijkbaar toch bij heel wat leerlingen moeilijker dan gedacht. Daarom beslisten we om er onze tijd voor te nemen zodat het bij alle leerlingen duidelijk is.
Nu we onze eigen ideeën mogen verwerken in de Engelse lessen, wilden we het vandaag over de maanden van het jaar hebben. De leerlingen kennen alle maanden van het jaar maar sommige leerlingen hebben problemen met het aantal dagen.
We leren hen een trucje. Het trucje met de vuist. In België heel gekend, hier dus blijkbaar niet. Maar dit vonden ze wel gemakkelijk. Zo konden de leerlingen de oefeningen vlot maken.
De laatste les dat ze aan de macramé bandjes mochten werken. Dit was ook wel voldoende. Sommige leerlingen konden er zelfs 2 maken. Maar na deze les heeft iedereen zijn werkje kunnen afwerken. Het was prachtig om al die blije gezichtjes te zien.
’s Namiddags in de International School knutselden we met de leerlingen. We vroegen de leerlingen om iets te maken voor de kinderen in België. Dan zullen wij in België samen met onze stageklas iets maken voor deze kinderen hier en opsturen.
Dit vonden ze super leuk en begonnen onmiddellijk te werken. Ze kregen papier, stof, crêpepapier, verf, …
Er zaten mooie werkjes tussen: een tekening van een typisch Zambiaans dorp, een boekje, kaartjes, …
’s Avonds heb ik verder gedaan aan Lies haar haar. Ja, ze heeft een hele dag rondgelopen met half vlechtjes half gewoon haar. Maar met de band in haar haar, viel dit minder op. Toch weer een hele avond werk gehad hoor. Wat was ik blij als ik aan het laatste vlechtje kwam…
Woensdag 25 maart
Gisteren hadden nog heel wat leerlingen problemen met percenten. We verdeelden de klas in groepjes. Elke groep kreeg verschillend materiaal: doosjes, blaadjes, stokjes, …
Ze kozen een materiaal en dat was hun geheel, 100%. Wij zeiden telkens hoe ze de voorwerpen moesten verdelen: in 2 groepen, in 4 groepen, in 3 groepen, …
De leerlingen zochten samen naar het procent. Ze overlegden met elkaar, discussieerden en kwamen samen tot de juiste oplossing. We bespraken alle oefeningen samen zodat wij een duidelijk overzicht hadden wie nu nog problemen had.
De meeste leerlingen waren er mee weg. Gelukkig!
In de Engelse les hadden we het over de delen van het lichaam. We hadden aan het bord een kind getekend. Groot en duidelijk! Alle lichaamsdelen waren zichtbaar.
De leerlingen kennen alle lichaamsdelen maar de Engelse term is niet altijd gemakkelijk.
Iedereen praat vooral Bemba. Wij noteerden de Engelse woorden aan het bord en lieten de leerlingen dit lezen.
Wij toonden een lichaamsdeel, de leerlingen toonden het. Daarna omgekeerd, wij toonden een lichaamsdeel en de kinderen gaven de Engelse term.
In CTS mochten de leerlingen het zich eventjes gemakkelijk maken. Ze moesten gemakkelijk zitten en aandachtig luisteren. Wij vertelden hen een spannend verhaal. Een man was verdwaald in het bos en moest zijn weg terug vinden. Hij hoorde vreemde geluiden. Plots stond hij oog in oog met iets.
Alle leerlingen waren muisstil en luisterden heel geconcentreerd. Nu was het hun beurt om nog wat te werken. Ze moesten zelf een vervolg verhaal schrijven. Echt creatieve kinderen. Lies en ik lazen de verhalen van elkaars klas. In Lies haar klas zat er een echte schrijver. Zo mooi en zo fantasievol. Maar alle leerlingen hadden natuurlijk wel hun best gedaan. En schrijven is nu éénmaal niet voor iedereen weggelegd…
Na het intensieve werk eventjes tijd om zich uit te leven. Tijd om te sporten.
Deze les speelden we met de leerlingen ‘tussen 2 vuren’. Dit vonden ze fantastisch!
Iedereen speelde mee, niemand werd uitgesloten. Ook de minder sportieve leerlingen kregen een kans om zich te ontplooien.
In de International School was het zwemles. Lies nam opnieuw de goede zwemmers voor haar rekening. Ze leerde hen duiken.
Ik ging met de minder goede zwemmers in het kinderbadje. Wij oefenden de beenbeweging van schoolslag.
Water vinden de kinderen hier fantastisch! Ik heb dit waarschijnlijk al eens gezegd maar het is nu éénmaal zo… In het water herleven deze kinderen gewoon…
Vandaag hebben we ook wat pech gehad. Of Lies heeft vooral dikke pech gehad. Ze had een portefeuille in haar hand waar nog een klein beetje geld in zat. Dit werd gewoon uit haar handen gepakt. We waren zo geschrokken en het ging zo vlug dat we de man niet konden tegen houden.
Gelukkig ging het niet om veel geld, 50 000 K maar het ergste was dat haar Belgische SIM kaart daar ook in zat. En nu is ze dit natuurlijk ook kwijt!
Ze was er toch even niet goed van…
Hopelijk wordt dit vlug opgelost éénmaal we terug in België zijn!
Veel liefs
Lies en Ilse
vrijdag 20 maart 2009
Onderwijzen... prachtig!
Woensdag 18 maart
Vroeg uit de veren, we vragen ons echt af als we nog zullen weten wat uitslapen is in België? Gisteren waren we slim geweest, we hadden alle klokjes terug opgehaald. We willen vermijden dat leerlingen de klokjes vergeten mee te brengen, dus houden we ze liever zelf in bewaring.
Vandaag besloten we te kijken wie de leerstof al goed begrepen had, en wie nog moeite had met 'het uur.' We hielden een klein testje, en verdeelden de groep in 2.
De ene groep kreeg 10 oefeningen die ze moesten maken, individueel. De andere groep kreeg nog extra uitleg. Vooral a quarter to, en a quarter past zorgt voor heel wat problemen. We zullen duidelijk ook weer met een beloningssysteem moeten werken, want deze kinderen zijn geen discipline gewoon... Morgen brengen we onze ballonnen terug boven.
We gaan ook voor een extra uitdaging: Morgen zullen we een zwakkere leerling aan een sterkere leerling koppelen. Op deze manier willen we dat de sterke oefeningen op het uur maakt met de zwakkere. Afwachten wat dit zal geven...
In de lessen Engels blijven we merken dat er echt sprake is van communicatieproblemen. Hun Engels is echt niet wat het Engels van een Grade 6 zou moeten zijn. De lessen uit de handleiding zijn ook zo droog en saai, niet te geloven. Om alles wat aangenamer te maken, gooien we er vaak een Engels liedje in. Nooit gedacht dat ik voor een klas van 40 leerlingen zou durven te zingen, maar nood breekt wet!
Morgen mogen we ook ons eeste lesje beeldopvoeding geven. We zullen onze macramé boven halen!
In de namiddag was het dan een spannend moment. We werden op de dienst emigratie verwacht, en gingen te weten komen wat er met ons, en met ons visum, zou gebeuren...
We hadden al geleerd dat een onderdanige en zéér vriendelijke houding de beste optie was, dus dat deden wij zo goed als we konden. Met succes... Hij wou zijn hele rij terug aframmelen, en toen zeiden wij wat een mooi land Zambia toch niet was, en dat het toch wel heel sterk zou zijn als hij ons kon helpen, dat we toch zo dankbaar zouden zijn, etc. Het werkte... In minder dan 10 minuten kregen we een nieuwe stempel, en zijn we binnen tot het eind van ons verblijf.
'S avonds nog heel wat voorbereidingswerk gemaakt, verder gewerkt aan ons portfolio over Zambia.
Donderdag 19 maart
Iedere morgen staren 100 gezichten ons aan langs straat. 2 blanke meiden, met zakken vol klokjes, en vandaag nog met zakken vol macramé... Ik denk dat ze ons zien als wandelende geldtonnen, als we met al dit materiaal over straat lopen.
Ook ballonnen om ons beloningssysteem op pijl te zetten mochten niet ontbreken.
Soms gebeuren hier toch echt rare dingen... Ilse had vandaag 2 nieuwe leerlingen in de klas, maar niemand die haar dat vertelde. Het is moeilijk te zien tussen al die zwarte gezichtjes, als daar 2 nieuwe tussen zitten. Bij het uitdelen van de klokjes werd al snel duidelijk dat er 2 te kort waren... Gelukkig zijn we daar ook op voorzien, en hadden we 5 klokjes extra gemaakt.
De klokjesles verliep bij beiden zeer goed! Het wordt een echt succes. Vandaag werd een sterke leerling aan een zwakke leerling gekoppeld. Maar voor we aan dit duowerk begonnen, werd het beloningssysteem uitgelegd...
Het leek te werken, hoe verbaasd we ook waren... Slechts 1 groepje had na 25 minuten géén ballon verdiend, bij Ilse 2 groepjes. Fantastisch,toch?
Ook het duowerk was een nieuwe ervaring voor hen, en ze gingen er echt in op. De ene speelde echt 'de juf/meester,' en de andere aanvaardde dat zonder veel problemen.
In de les Engels besloten we het over een andere boeg te gooien. Na opnieuw een doodsaaie les, vroegen we ons af als we niet zelf wat onderwerpen mochten uitspitten? Alles wat wij vragen, wordt goedgekeurd, dus ook dit voorstel.
Morgen nog een gewone les uit het handboek, maar daarna mogen we onze lessen zelf invullen. Samen met onze leerkrachten zullen we bespreken wat we aan bod kunnen laten komen.
De macramé... Zo mooi en leuk. In de Chifwani Basic School wordt nooit aan muzische gedaan. Normaal staat dit wel op het programma, maar aangezien de Chifwani School een gebrek aan gebouwen heeft, gaan lln maar 3 uur nr school, in plaats van de verplichte 4 uur per dag. Jullie kunnen al raden, welke vakken er wegvallen? Wij hebben het toch op touw gezet, 2 keer per week. Dit in plaats van een les Bemba en een les CTS.
We zijn echter nog totaal niet klaar met onze macramé. Tegen dat ze de knopen wat doorhadden, was de les voorbij. Ze smeekten ons om dit te volgende keer opnieuw te doen, zodat ze toch een echt bandje konden maken. Ons hart smelt bij het zien van al die lieve kindersnoetjes, en volgende week staat er dus macramé op het programma!
In de namiddag hadden we een SUPER middag. We moesten niet naar International School, want er was een verjaardagsfeestje van Myriam en Stella. Steffi had ons gevraagd dit te organiseren, en dat aanbod konden en wilden we niet afslaan. Na alles wat hun gezin voor ons gedaan had, was dat een kleine moeite.
We maakten een muzikaal pak, en als verrassing zat er voor elk kindje een JOJO in het pakje. We speelden spelletjes als 'dirigentje', 'zwaai zwaai', 'Weerwolfje', 'De bom',... Het verbaasde ons hoe enthousiast ze waren, hoe ze tot het uiterste gingen, hoe goed ze luisterden.
Ze waren zo blij met hun cadeau, niet te geloven. Wie het kleine niet eert...
19 kinderen die ons een kusje kwamen geven om ons cadeau, 19 keer zo'n lieve dankjewel. We zijn overdonderd!
Moe en uitgeput komen we thuis en bereidden we onze lessen voor. Het zijn zware weken, en dat beginnen we toch af en toe te voelen.
Vrijdag 20 maart
Wat zijn we blij, dat we weer in een klasje staan... Wat zijn we dankbaar, dat Broeder Dominique daarvoor gekeken heeft. We amusseren ons echt rot, en voelen ons deze keer wel gewaardeerd...
Onze laatste les over de klokjes. We begonnen de les opnieuw met een kleine test... In mijn klas waren er 34 leerlingen zonder fouten, bij Ilse 32! We besloten dat we ervoor zouden zorgen dat ze alle 40 naar huis zouden gaan en het uur zouden kunnen lezen (enkel het uur, halfuur en kwartier, maartoch!).
We lieten de leerlingen die de leerstof beet hadden per 2 oefeningen maken met minuten. (17 minuten over 4). We namen de andere leerlingen apart, en bespraken nog eens alle moeilijkheden. Na een half lesuur hielden we een 2e test... In beide klassen was slechts 1 leerling er nog niet mee weg. Je kan echter niet blijven stilstaan, en voor het laatste kwartier deden we moeilijkere oefeningen, om het zo uitdagend te houden.
We sloten af met dirigentje als tussendoortje, wat ze hilarisch vonden.
In Engels leerden we over Nshima (plaatselijk voedsel), wat op zich ook wel een raar idee is: de blanken die over Nshima onderwijzen. Gelukkig hebben we het al vaak gegeten, en weten we ook wat erin zit, zodat de les nog behoorlijk verliep.
'S namiddags hielden we een schoolwerkmiddag. Eerst gingen we langs bij de DEBS. Deze vrouw wist heel wat over de lerarenopleiding in Zambia, over het onderwijs in Zambia, etc, etc... Van haar kregen we een boek vol statistieken, die voor ons portfolio zeer bruikbaar is.
Tot 's avonds laat werken we door aan ons portfolio, die nu alsmaar meer vorm begint te krijgen... We zullen trots zijn als dit af is, een werkje gespaard bij onze thuiskomst.
Ook voor ons werothema zijn we langzaam aan in actie aan het schieten... Ons 5e en 6e leerjaar zal een werothema zien dat ze nog nooit zullen meegemaakt hebben. We zitten vol inspiratie, leuke ideeën en kunnen veel te veel vertellen over dit prachtige land.
Natotola en met liefs,
Lies en Ilse.
Vroeg uit de veren, we vragen ons echt af als we nog zullen weten wat uitslapen is in België? Gisteren waren we slim geweest, we hadden alle klokjes terug opgehaald. We willen vermijden dat leerlingen de klokjes vergeten mee te brengen, dus houden we ze liever zelf in bewaring.
Vandaag besloten we te kijken wie de leerstof al goed begrepen had, en wie nog moeite had met 'het uur.' We hielden een klein testje, en verdeelden de groep in 2.
De ene groep kreeg 10 oefeningen die ze moesten maken, individueel. De andere groep kreeg nog extra uitleg. Vooral a quarter to, en a quarter past zorgt voor heel wat problemen. We zullen duidelijk ook weer met een beloningssysteem moeten werken, want deze kinderen zijn geen discipline gewoon... Morgen brengen we onze ballonnen terug boven.
We gaan ook voor een extra uitdaging: Morgen zullen we een zwakkere leerling aan een sterkere leerling koppelen. Op deze manier willen we dat de sterke oefeningen op het uur maakt met de zwakkere. Afwachten wat dit zal geven...
In de lessen Engels blijven we merken dat er echt sprake is van communicatieproblemen. Hun Engels is echt niet wat het Engels van een Grade 6 zou moeten zijn. De lessen uit de handleiding zijn ook zo droog en saai, niet te geloven. Om alles wat aangenamer te maken, gooien we er vaak een Engels liedje in. Nooit gedacht dat ik voor een klas van 40 leerlingen zou durven te zingen, maar nood breekt wet!
Morgen mogen we ook ons eeste lesje beeldopvoeding geven. We zullen onze macramé boven halen!
In de namiddag was het dan een spannend moment. We werden op de dienst emigratie verwacht, en gingen te weten komen wat er met ons, en met ons visum, zou gebeuren...
We hadden al geleerd dat een onderdanige en zéér vriendelijke houding de beste optie was, dus dat deden wij zo goed als we konden. Met succes... Hij wou zijn hele rij terug aframmelen, en toen zeiden wij wat een mooi land Zambia toch niet was, en dat het toch wel heel sterk zou zijn als hij ons kon helpen, dat we toch zo dankbaar zouden zijn, etc. Het werkte... In minder dan 10 minuten kregen we een nieuwe stempel, en zijn we binnen tot het eind van ons verblijf.
'S avonds nog heel wat voorbereidingswerk gemaakt, verder gewerkt aan ons portfolio over Zambia.
Donderdag 19 maart
Iedere morgen staren 100 gezichten ons aan langs straat. 2 blanke meiden, met zakken vol klokjes, en vandaag nog met zakken vol macramé... Ik denk dat ze ons zien als wandelende geldtonnen, als we met al dit materiaal over straat lopen.
Ook ballonnen om ons beloningssysteem op pijl te zetten mochten niet ontbreken.
Soms gebeuren hier toch echt rare dingen... Ilse had vandaag 2 nieuwe leerlingen in de klas, maar niemand die haar dat vertelde. Het is moeilijk te zien tussen al die zwarte gezichtjes, als daar 2 nieuwe tussen zitten. Bij het uitdelen van de klokjes werd al snel duidelijk dat er 2 te kort waren... Gelukkig zijn we daar ook op voorzien, en hadden we 5 klokjes extra gemaakt.
De klokjesles verliep bij beiden zeer goed! Het wordt een echt succes. Vandaag werd een sterke leerling aan een zwakke leerling gekoppeld. Maar voor we aan dit duowerk begonnen, werd het beloningssysteem uitgelegd...
Het leek te werken, hoe verbaasd we ook waren... Slechts 1 groepje had na 25 minuten géén ballon verdiend, bij Ilse 2 groepjes. Fantastisch,toch?
Ook het duowerk was een nieuwe ervaring voor hen, en ze gingen er echt in op. De ene speelde echt 'de juf/meester,' en de andere aanvaardde dat zonder veel problemen.
In de les Engels besloten we het over een andere boeg te gooien. Na opnieuw een doodsaaie les, vroegen we ons af als we niet zelf wat onderwerpen mochten uitspitten? Alles wat wij vragen, wordt goedgekeurd, dus ook dit voorstel.
Morgen nog een gewone les uit het handboek, maar daarna mogen we onze lessen zelf invullen. Samen met onze leerkrachten zullen we bespreken wat we aan bod kunnen laten komen.
De macramé... Zo mooi en leuk. In de Chifwani Basic School wordt nooit aan muzische gedaan. Normaal staat dit wel op het programma, maar aangezien de Chifwani School een gebrek aan gebouwen heeft, gaan lln maar 3 uur nr school, in plaats van de verplichte 4 uur per dag. Jullie kunnen al raden, welke vakken er wegvallen? Wij hebben het toch op touw gezet, 2 keer per week. Dit in plaats van een les Bemba en een les CTS.
We zijn echter nog totaal niet klaar met onze macramé. Tegen dat ze de knopen wat doorhadden, was de les voorbij. Ze smeekten ons om dit te volgende keer opnieuw te doen, zodat ze toch een echt bandje konden maken. Ons hart smelt bij het zien van al die lieve kindersnoetjes, en volgende week staat er dus macramé op het programma!
In de namiddag hadden we een SUPER middag. We moesten niet naar International School, want er was een verjaardagsfeestje van Myriam en Stella. Steffi had ons gevraagd dit te organiseren, en dat aanbod konden en wilden we niet afslaan. Na alles wat hun gezin voor ons gedaan had, was dat een kleine moeite.
We maakten een muzikaal pak, en als verrassing zat er voor elk kindje een JOJO in het pakje. We speelden spelletjes als 'dirigentje', 'zwaai zwaai', 'Weerwolfje', 'De bom',... Het verbaasde ons hoe enthousiast ze waren, hoe ze tot het uiterste gingen, hoe goed ze luisterden.
Ze waren zo blij met hun cadeau, niet te geloven. Wie het kleine niet eert...
19 kinderen die ons een kusje kwamen geven om ons cadeau, 19 keer zo'n lieve dankjewel. We zijn overdonderd!
Moe en uitgeput komen we thuis en bereidden we onze lessen voor. Het zijn zware weken, en dat beginnen we toch af en toe te voelen.
Vrijdag 20 maart
Wat zijn we blij, dat we weer in een klasje staan... Wat zijn we dankbaar, dat Broeder Dominique daarvoor gekeken heeft. We amusseren ons echt rot, en voelen ons deze keer wel gewaardeerd...
Onze laatste les over de klokjes. We begonnen de les opnieuw met een kleine test... In mijn klas waren er 34 leerlingen zonder fouten, bij Ilse 32! We besloten dat we ervoor zouden zorgen dat ze alle 40 naar huis zouden gaan en het uur zouden kunnen lezen (enkel het uur, halfuur en kwartier, maartoch!).
We lieten de leerlingen die de leerstof beet hadden per 2 oefeningen maken met minuten. (17 minuten over 4). We namen de andere leerlingen apart, en bespraken nog eens alle moeilijkheden. Na een half lesuur hielden we een 2e test... In beide klassen was slechts 1 leerling er nog niet mee weg. Je kan echter niet blijven stilstaan, en voor het laatste kwartier deden we moeilijkere oefeningen, om het zo uitdagend te houden.
We sloten af met dirigentje als tussendoortje, wat ze hilarisch vonden.
In Engels leerden we over Nshima (plaatselijk voedsel), wat op zich ook wel een raar idee is: de blanken die over Nshima onderwijzen. Gelukkig hebben we het al vaak gegeten, en weten we ook wat erin zit, zodat de les nog behoorlijk verliep.
'S namiddags hielden we een schoolwerkmiddag. Eerst gingen we langs bij de DEBS. Deze vrouw wist heel wat over de lerarenopleiding in Zambia, over het onderwijs in Zambia, etc, etc... Van haar kregen we een boek vol statistieken, die voor ons portfolio zeer bruikbaar is.
Tot 's avonds laat werken we door aan ons portfolio, die nu alsmaar meer vorm begint te krijgen... We zullen trots zijn als dit af is, een werkje gespaard bij onze thuiskomst.
Ook voor ons werothema zijn we langzaam aan in actie aan het schieten... Ons 5e en 6e leerjaar zal een werothema zien dat ze nog nooit zullen meegemaakt hebben. We zitten vol inspiratie, leuke ideeën en kunnen veel te veel vertellen over dit prachtige land.
Natotola en met liefs,
Lies en Ilse.
woensdag 18 maart 2009
Vrijdag 13 maart
Onze laatste dag van de leesmarathon. We maakten er nog een boeiende en leuke voormiddag van met de kinderen. Ze lazen een uurtje, ze losten enkele vraagjes op over het boek, we deden enkele tussendoortjes met hen zodat ze daarna opnieuw gemotiveerd waren om verder te lezen. Met behulp van de tekening merkte je dat ze op die manier beter over het boek konden vertellen. In een week tijd is hun Engels toch wel verbeterd.
Sommige leerlingen durven al eens een moeilijker boek proberen. En voor ons is dit leuk om te zien. Het geeft ons een goed gevoel om te zien hoe de leerlingen evolueren.
Deze namiddag vertrokken we opnieuw naar Mbala, naar Lynn en Grant. Om 14u hadden we een bus, dachten we. Om 13u stonden we aan de bushalte want ze hadden ons gezegd om goed op tijd te zijn zodat we een goede plaats hadden.
Daar aangekomen, bleek dat er geen bus was. En nu???
Een andere mogelijkheid was de minibus nemen of de nachtbus. We kozen voor de minibus.
Uli vertelde ons dat we lang zouden moeten wachten, het zou zeker 16u zijn voor we vertrokken. Dit konden wij moeilijk geloven, 3u wachten…
Miriam, de dochter van Steffi en Marco, ging ook met ons mee. Om 14u gingen we in het busje zitten. We moesten wachten tot de bus vol zat. Het werd 15u, nog geen aanstalten om te vertrekken… Hoewel wij vonden dat hij wel vol zat!
Uli kreeg gelijk, het werd 16u en dan vertrokken we eindelijk. En als je spreekt van een volle bus… die zat ook wel vol. Met 24 mensen in een busje waar er normaal 15 in zitten. 3 mannen in de koffer, 4 of 5 mensen op een zetel, dan nog enkele die half recht stonden. Als haringen in een ton reden we naar Mbala. Het duurde nog 2,5u vooraleer we daar aankwamen.
Rond 19u zijn we dan eindelijk aangekomen. Voor Miriam was het een lange, vermoeiende rit maar ook voor ons…
Iedereen was super blij om ons terug te zien, ‘The girls from Belgium’!
Zaterdag 14 maart
Lynn had vandaag een afspraak gemaakt met de kapster. We wilden ons haar in vlechtjes.
We keken er echt naar uit. Spannend!!!
Om 8u was er afgesproken maar we zitten hier in Afrika… Alles gebeurt hier op het gemak.
Ze begonnen rond 9u met Lies haar haar. Het was echt tof om te zien dat de kapster blonde extensions had gevonden om in het haar te vlechten. Voor Uli en ik waren er bruine extensions.
Lies wou hele fijne vlechtjes, Uli en ik iets dikker. We konden alleen maar zitten en wachten. Lorna bleef bij ons als mentale coach. Dat vonden we heel lief.
Een hele dag heeft het in beslag genomen. Om 18u waren ze klaar met mijn haar.
Bij Lies duurde het natuurlijk nog wat langer. Het was na 21u, meer dan 12u werk. Rond de middag werkten ze met 2. En tegen de avond waren ze met 4 bezig aan het vlechten.
Lang, vermoeiend, pijnlijk en zwaar op het hoofd. Maar toch blij dat we het gedaan hadden. Het is leuk om te weten hoe Afrikanen hun haar dragen… Comfortabel is iets anders!
Het was een lange nacht want we konden moeilijk in slaap geraken door de pijn.
Zondag 15 maart
Vandaag was het Monada. In Mbala is er dan een grote markt met kledij, tassen, schoenen, …
Je kunt er op het gemak rondwandelen en kopen. Je kunt er ook iets drinken en eten.
We gingen in de voormiddag een kijkje nemen want Lorna vertelde ons dat de meeste mensen in de namiddag dronken zijn. En dan is er niets leuk meer aan.
Rond 10u vertrokken we naar de kerk. We waren heel benieuwd hoe dit hier in Afrika zou zijn.
Mannen en vrouwen gaan elk aan een kant zitten. Vooraan zit er een koor. Zij zingen heel veel. Er wordt veel gebeden en er wordt ook een preek gehouden. De kerkdienst duurde ongeveer 1,5u. Een duidelijk verschil met België.
Wanneer de dienst voorbij is, gaan eerst de mannen naar buiten. Rij per rij. Daarna volgen de vrouwen. Buiten wordt er een lange rij gevormd en iedereen begroet elkaar. Men geeft elkaar een hand. Ook dit was nieuw voor ons.
Een hele ervaring!!!
’s Namiddags bracht Grant ons met de auto naar huis. Niet wachten op de bus, geen vertraging, …
We hebben een leuk weekend achter de rug met nieuwe ervaringen!
Maandag 16 maart
Om 7.30u waren we aanwezig op school. Broeder Dominique was heel blij ons te zien. Hij toonde ons de klas waar we de volgende weken les zouden geven. Elk een grade 6 klas met ongeveer 40 leerlingen.
Deze voormiddag moesten we observeren. Vanaf morgen mogen we er dan zelf invliegen. We zien het wel zitten. Deze leerlingen zijn ouder en luisteren. Ze begrijpen ook al veel beter Engels. Wat de communicatie tussen ons ook vergemakkelijkt.
Ook in deze klassen wordt er op dezelfde manier les gegeven. De leerlingen kopiëren de oefeningen van het bord en lossen ze op. Elke les opnieuw…
Wij willen hier toch, voor zo ver het mogelijk is, wat verandering in brengen. Materiaal maken met de leerlingen, in groep werken, vanuit de leerlingen werken, …
We zien het volledig zitten!
Deze namiddag in de International School was het sport en spel namiddag. We verdeelden de kinderen in 3 groepen om estafette-oefeningen te doen. Bal op / onder doorgeven, lopen, stok doorgeven en lopen, vooruit springen, lopen met de bal tussen de benen, …
Alle kinderen leefden zich helemaal in en er was competitie tussen de groepen. Echt leuk om hen bezig te zien. Elke groep wou winnen, dit zag je. Voor de winnende groep hadden we een medaille gemaakt. Hier waren de kinderen heel blij mee.
We voelen er ons al heel goed thuis!
’s Avonds zaten we samen om onze lessen voor te bereiden voor morgen. We zouden ‘de klok’ geven. Voor alle kinderen wilden we graag klokjes maken. 80 klokjes… We waren een tijdje zoet.
Dinsdag 17 maart
Onze laatste dag van de leesmarathon. We maakten er nog een boeiende en leuke voormiddag van met de kinderen. Ze lazen een uurtje, ze losten enkele vraagjes op over het boek, we deden enkele tussendoortjes met hen zodat ze daarna opnieuw gemotiveerd waren om verder te lezen. Met behulp van de tekening merkte je dat ze op die manier beter over het boek konden vertellen. In een week tijd is hun Engels toch wel verbeterd.
Sommige leerlingen durven al eens een moeilijker boek proberen. En voor ons is dit leuk om te zien. Het geeft ons een goed gevoel om te zien hoe de leerlingen evolueren.
Deze namiddag vertrokken we opnieuw naar Mbala, naar Lynn en Grant. Om 14u hadden we een bus, dachten we. Om 13u stonden we aan de bushalte want ze hadden ons gezegd om goed op tijd te zijn zodat we een goede plaats hadden.
Daar aangekomen, bleek dat er geen bus was. En nu???
Een andere mogelijkheid was de minibus nemen of de nachtbus. We kozen voor de minibus.
Uli vertelde ons dat we lang zouden moeten wachten, het zou zeker 16u zijn voor we vertrokken. Dit konden wij moeilijk geloven, 3u wachten…
Miriam, de dochter van Steffi en Marco, ging ook met ons mee. Om 14u gingen we in het busje zitten. We moesten wachten tot de bus vol zat. Het werd 15u, nog geen aanstalten om te vertrekken… Hoewel wij vonden dat hij wel vol zat!
Uli kreeg gelijk, het werd 16u en dan vertrokken we eindelijk. En als je spreekt van een volle bus… die zat ook wel vol. Met 24 mensen in een busje waar er normaal 15 in zitten. 3 mannen in de koffer, 4 of 5 mensen op een zetel, dan nog enkele die half recht stonden. Als haringen in een ton reden we naar Mbala. Het duurde nog 2,5u vooraleer we daar aankwamen.
Rond 19u zijn we dan eindelijk aangekomen. Voor Miriam was het een lange, vermoeiende rit maar ook voor ons…
Iedereen was super blij om ons terug te zien, ‘The girls from Belgium’!
Zaterdag 14 maart
Lynn had vandaag een afspraak gemaakt met de kapster. We wilden ons haar in vlechtjes.
We keken er echt naar uit. Spannend!!!
Om 8u was er afgesproken maar we zitten hier in Afrika… Alles gebeurt hier op het gemak.
Ze begonnen rond 9u met Lies haar haar. Het was echt tof om te zien dat de kapster blonde extensions had gevonden om in het haar te vlechten. Voor Uli en ik waren er bruine extensions.
Lies wou hele fijne vlechtjes, Uli en ik iets dikker. We konden alleen maar zitten en wachten. Lorna bleef bij ons als mentale coach. Dat vonden we heel lief.
Een hele dag heeft het in beslag genomen. Om 18u waren ze klaar met mijn haar.
Bij Lies duurde het natuurlijk nog wat langer. Het was na 21u, meer dan 12u werk. Rond de middag werkten ze met 2. En tegen de avond waren ze met 4 bezig aan het vlechten.
Lang, vermoeiend, pijnlijk en zwaar op het hoofd. Maar toch blij dat we het gedaan hadden. Het is leuk om te weten hoe Afrikanen hun haar dragen… Comfortabel is iets anders!
Het was een lange nacht want we konden moeilijk in slaap geraken door de pijn.
Zondag 15 maart
Vandaag was het Monada. In Mbala is er dan een grote markt met kledij, tassen, schoenen, …
Je kunt er op het gemak rondwandelen en kopen. Je kunt er ook iets drinken en eten.
We gingen in de voormiddag een kijkje nemen want Lorna vertelde ons dat de meeste mensen in de namiddag dronken zijn. En dan is er niets leuk meer aan.
Rond 10u vertrokken we naar de kerk. We waren heel benieuwd hoe dit hier in Afrika zou zijn.
Mannen en vrouwen gaan elk aan een kant zitten. Vooraan zit er een koor. Zij zingen heel veel. Er wordt veel gebeden en er wordt ook een preek gehouden. De kerkdienst duurde ongeveer 1,5u. Een duidelijk verschil met België.
Wanneer de dienst voorbij is, gaan eerst de mannen naar buiten. Rij per rij. Daarna volgen de vrouwen. Buiten wordt er een lange rij gevormd en iedereen begroet elkaar. Men geeft elkaar een hand. Ook dit was nieuw voor ons.
Een hele ervaring!!!
’s Namiddags bracht Grant ons met de auto naar huis. Niet wachten op de bus, geen vertraging, …
We hebben een leuk weekend achter de rug met nieuwe ervaringen!
Maandag 16 maart
Om 7.30u waren we aanwezig op school. Broeder Dominique was heel blij ons te zien. Hij toonde ons de klas waar we de volgende weken les zouden geven. Elk een grade 6 klas met ongeveer 40 leerlingen.
Deze voormiddag moesten we observeren. Vanaf morgen mogen we er dan zelf invliegen. We zien het wel zitten. Deze leerlingen zijn ouder en luisteren. Ze begrijpen ook al veel beter Engels. Wat de communicatie tussen ons ook vergemakkelijkt.
Ook in deze klassen wordt er op dezelfde manier les gegeven. De leerlingen kopiëren de oefeningen van het bord en lossen ze op. Elke les opnieuw…
Wij willen hier toch, voor zo ver het mogelijk is, wat verandering in brengen. Materiaal maken met de leerlingen, in groep werken, vanuit de leerlingen werken, …
We zien het volledig zitten!
Deze namiddag in de International School was het sport en spel namiddag. We verdeelden de kinderen in 3 groepen om estafette-oefeningen te doen. Bal op / onder doorgeven, lopen, stok doorgeven en lopen, vooruit springen, lopen met de bal tussen de benen, …
Alle kinderen leefden zich helemaal in en er was competitie tussen de groepen. Echt leuk om hen bezig te zien. Elke groep wou winnen, dit zag je. Voor de winnende groep hadden we een medaille gemaakt. Hier waren de kinderen heel blij mee.
We voelen er ons al heel goed thuis!
’s Avonds zaten we samen om onze lessen voor te bereiden voor morgen. We zouden ‘de klok’ geven. Voor alle kinderen wilden we graag klokjes maken. 80 klokjes… We waren een tijdje zoet.
Dinsdag 17 maart
Onze eerste lesdag terug in de klas. Het was een aangename voormiddag. Gepakt en gezakt met de klokjes kwamen we aan in de klas. De leerlingen en ook de leerkrachten waren nieuwsgierig wat we bijhadden. Alle leerlingen waren heel blij met hun klokje.
We vertrokken met de leerlingen vanuit de realiteit: wanneer sta je op, hoe laat start school, hoe laat heb je lunch, ... Iedereen werkte mee en was enthousiast. Dit lukte ook bij de meeste leerlingen vlotjes. Daarna kregen ze elk een klokje. Met behulp van het klokje konden ze de oefeningen maken. 'Het is half 3' (de leerlingen zetten de wijzers van de klok juist), 'het is kwart voor 5', ... Alle leerlingen waren zo enthousiast en waren zo blij met hun klokjes. Dit gaf ons onmiddellijk een positief gevoel om op deze manier verder te doen.
's Namiddags kregen we de opdracht van Hazel om een groepje leerlingen bij te werken op 'multiplication' en een groepje leerlingen bij te werken op 'de klok'. Lies nam 'de klok' voor haar rekening. De les in de Chifwani Basic School kwam ook hier van pas. Ik nam de leerlingen die problemen hadden met 'multiplication'. Na een namiddagje intens oefenen, zagen we al een goede vooruitgang bij de meeste leerlingen. Blij om dit te zien.
's Avonds is Uli komen eten en hebben we samen naar een film gekeken. Een gezellige avond.
Veel liefs
Lies en Ilse
Abonneren op:
Posts (Atom)
