Geen water...

Dinsdag 10 maart.

Vermoeid doen we onze ogen open... Het weekend was zo adembenemend, maar even vermoeiend! Het werd ook een korte nacht, we hadden nog veel voorbereidingswerk.
We ontdekten dat deze groep van de leesmarathon het best moeilijk had om de Engelse boeken te begrijpen. Omdat wij nog niet alle boeken hadden gelezen, moesten we dit dus zeker nog doen, zodat we hen op de juiste manier konden begeleiden. Het werd dus een avond/nacht vol met Engelse boeken... Toen we ons daardoorheen geworsteld hadden, maakten we voor alle boeken richtvragen voor de leerlingen. Ze hebben het moeilijk om zomaar over een boek te vertellen, en die vragen moeten hen daarbij helpen.
Deze morgen probeerden we deze werkvorm effectief uit. Het was een echt succes! Vorige week hadden we de indruk dat ze de boeken niet echt lazen, maar nu werd duidelijk dat het echt het vertellen over het boek was dat het probleem vormde.
Ze konden telkens antwoorden op onze richtvragen, en ze bloeiden echt open. De bedoeling is echt om hun Engels te oefenen, en nu hadden we het gevoel op de juiste weg te zitten.

Na onze lessessie gingen we per uitzondering niet naar de International School. We hadden namelijk een afspraak met André Irabishohoje. Hij werkt voor de VVOB, en kwam voor 2 dagen naar Kasama om er een bespreking te hebben met de PEO van hier.
We ontmoetten hem in het Provencial Education Office. Hij bracht ons in contact met Mr. Chanda, die verantwoordelijk is voor het ondewijs in de Northern Province.
Het was een man die wist waarover hij praatte, heel vriendelijk en behulpzaam. Wij moeten na onze stage hier een portfolio maken over het onderwijssysteem, onze ervaringen hier,... Hij heeft ons daarbij zeer goed op weg geholpen.
Het was echter wel op zijn Afrika's! We wachtten eerst 30 minuten op André, daarna 1 uur op Mr. Chanda, en nadien vroegen we als hij ons nog iets kon geven van formulier, en daarop moesten we toch weer zo'n 45 minuten wachten!
We blijven geduldig, vriendelijk én begripvol :)
'S avonds heb ik de honden nog wat getraind... Ze beginnen echt te luisteren, en dat is tof. Wanneer ze iets fout doen neem ik altijd een boek in mijn handen om hen een tikje te geven. Het zijn 2 puppy's, dus ze hebben nog wat opvoeding nodig. Ondertussen zijn ze echt gehoorzaam... Als ik zeg 'out', gaan ze ook effectief naar buiten, en dan voel ik me altijd een beetje trots. Het weglopen uit de poort is echter nog steeds niet afgelopen. Ze blijven niet graag alleen achter!
Ook met Mevrouw De Poes ben ik goede vriend geworden. Als ik 's avonds een boekje lees in de zetel, komt ze zich altijd op mijn schootje nestelen... Vandaar wellicht, dat ik zoveel last heb van mijn allergie :)
Ilse bekijkt het allemaal van op een afstandje, en we hebben best veel plezier met die dieren! Ik had het idee dat we Peanuts misschien aan een leiband konden meenemen als we ergens op bezoek gingen... Ilse kwam met een nog beter voorstel: we konden Mevrouw De Poes ook meenemen aan een leiband, want haar zien we toch nog het liefst!
Nuja, we hebben wijselijk besloten dat onze ideeën niet altijd even superieur zijn.
Toch nog even dit: we zijn nu zo gewoon aan al die dieren, dat het thuis écht stil zal zijn. Misschien kunnen we onze kippen binnen laten?

Woensdag 11 maart

We zetten dapper verder met onze leesmarathon! Het is nogal een praatgroep, en daarom doen we een veelvoud aan tussendoortjes. Ik begrijp het ook wel: een hele voormiddag lezen is best lang! We hadden nog even een gesprek met Broeder Dominique, over de leesmarathon. Hij stelde voor om ons na deze week terug les te laten geven. Hij heeft met de headteacher gesproken, en samen hebben ze 2 goede klassen uitgekozen. Beiden zullen we vanaf volgende week 's morgens dus terug lesgeven in een grade 6 klas. We zijn wel blij! De leesmarathon was een leuke ervaring, maar we zijn wel weer aan iets anders toe.
Maandag dus even observeren, en dinsdag vliegen we erin! Benieuwd wat het zal worden...
'S middags terug naar International School, blij iedereen terug te zien. Cornelius is 5 en 1 van de weeskinderen die bij Hazel logeren. Toen we in school aankwamen liep hij zo snel hij kon in onze armen, en vroeg ons waar we geweest waren, dat hij ons gemist had! Hij is zo lief en koddig, wauw!
Nu, we gaven er zwemles, wat weer een nieuw avontuur was! Sommigen kunnen echt héél goed zwemmen, van anderen is het meer een soort 'hondjesslag' stijl. We hebben nu groepjes gemaakt, en Ilse zal de zwakkere groep nemen in het kleine badje, ikzelf zal de zwemlessen van de 'gevorderde zwemmers' op me nemen. Vanaf nu is het elke woensdag zwemlessen geblazen!
Daarna gingen we nog op bezoek bij Christine... De duitse vrouw die zaterdag terug naar Duitsland vertrekt. We dachten vlug even binnen te springen, maar er zat megaveel volk! Lorna was er nog steeds, en ook Lynn, Grand en de kinderen waren op bezoek. Lud en haar kindjes waren er, Stef en Hazel, alle weeskinderen, Uli en haar gastgezin, etc...
Een tuin vol mensen, maar dat deert niet: we kennen ze nu ondertussen allemaal. We zaten gezellig wat te praten, toen we Tabya en Myriam kwamen vragen aan Lynn en Grand als ze dit weekend naar Mbala mochten komen om met de kindjes te spelen.
Voor alle ouders was het wel goed, alleen was het vervoer een probleem. Het is zo'n 3 uur rijden naar Mbala (dat is waar wij dit weekend logeerden, bij Lynn en Grand)... Nu, wij hadden een idee! Als wij hen nu meenamen op de bus, en zondag terug mee naar huis namen op de bus, dan konden de kindjes er een weekend spelen. Wijzelf konden er ons haar laten vlechten! Lynn kent iemand die het al meerdere malen gedaan heeft van 'blank haar', en ze verzekert ons dat ze het goed doen. Iedereen was tevreden met dit voorstel, en bij deze trekken wij er vrijdag weer een weekendje op uit!

Donderdag 12 maart.

Een dag waar bitter weinig over te schrijven valt. Het is hier public Holiday, en dus zijn we een dagje thuis. We hebben de dag besteed aan schoolwerk, schoolwerk, schoolwerk! Ideeën voor ons wero-thema verzamelen, portfolio beginnen maken, lessen voor International School uittypen, oefeningen voor zwemmen zoeken, nog wat laatste ideeën voor de leesmarathon verzamelen,...
En... Ons ergeren omdat we al sinds dinsdagmorgen geen water hebben! Nu pas beseffen wij hoeveel water je per dag gebruikt! We kunnen niet koken, ons niet wassen, het toilet niet doorspoelen, etc... Als we naar het groot toilet moeten, gaan we dus sinds dinsdag naar buiten. Het is enkel ons huis die zonder water zit, er is iets kapot. Al sinds dinsdagmorgen proberen we het probleem op te lossen, maar het is Afrika! Ze zeggen dat ze zullen komen, en dan zien we uiteindelijk niemand. Vandaag is een feestdag, dus we moeten ook al niemand meer verwachten.

Veel liefs,
Stinky Ilse en Lies.