Geduld is een schone deugd!

Hallo daar!

De dag ziet er hier nooit uit zoals je zelf verwacht, dat weten we ondertussen al!
Gisternmorgen terug lesgeven… Spannend!
Ilse moest opnieuw naar haar Grade 4, met de super katholieke meester. Hij is echt niet te schatten!!! Hij vraagt voortdurend wanneer ze zal trouwen, dat ze dat zeker moet doen maar dat ze goed moet nadenken… Hij wil ons meenemen naar de kerk, en zou eigenlijk liever geen les geven. Hij zou graag de hele dag bidden!!! Ja, we menen het, dat zei hij echt! ‘I will pray de whole day!’
Hij heeft lange tijd in Zuid-Afrika gewoond, en nu hij hoorde dat die taal wat strookt met het Nederlands, wil hij perse naar België komen. Niet om te trouwen, maar om de kloosters te bezoeken!
Wij willen zeker eens mee naar een kerk, lijkt ons leuk om te zien! Maar, hij is behoorlijk freaky!
Nu, we moeten wel toegeven dat hij zeer hulpvaardig is. Hij toont Ilse mooi wat ze moet voorbereiden en welke lessen ze moet geven.

Bij mij daarentegen… Hulpvaardig, ja, misschien wel. Alleen niet op school gebied. Hij wil ons voortdurend drankjes aanbieden. Zo brengt hij dan een Fanta midden de lesdag. Die kindjes hebben nog nooit een Fanta gezien, en dan moet je dat daar uitdrinken met al die ogen op ons gericht… hatelijk!
Hij is ook meer niet dan wel in de klas. Als ik begin les te geven verdwijnt hij zomaar. Maar ook als hij de Bemba les geeft, laat hij de klas achter. Hij geeft de oefeningen, en gaat dan weg. Maar, als ze klaar zijn, ontstaat zoveel rumoer! Dan moet ik het hef in handen nemen, en entertain ik hen met wat spelletjes.
Alleen… Ze zijn hier geen spelletjes gewoon! Ze zijn niets gewoon, alles is zo anders. Je merkt dat ze in de war zijn. Bij mij mogen ze ook foutjes maken, maar ze moeten wel zelf denken. Ook dat is iets nieuws ‘zelf denken’.
Gistern zag ik voor het eerst een jongetje die slaag kreeg. Ze kregen een nieuw schriftje, en hij ging nog een 2e keer bij de meester. De meester had dat echter door, en was héél boos. Hij sloeg met zijn 2 handen op elke kaak. En die kleine, die verpinkte niet…
We hebben echter wel het gevoel dat het de goede richting uit gaat. Langzaam aan zullen ze gewoon worden aan onze manier van doen. We mogen niet verwachten dat vanaf dag 1 alles goed zal lopen… We moeten onszelf en de kinderen tijd geven om te wennen.

Normaal gingen we in de namiddag de Borderschool bezoeken. Claire ging ons brengen, en al is ze niet zwart, ze heeft toch typisch Afrikaanse trekken in zich. Ze nodigde de 8 weeskinderen uit om hier te komen spelen. Dus, we hadden onze handen vol aan het entertainen van deze kids! Claire moest inpakken, ze begint morgen te verhuizen, remember?
Dus, we speelden woesh, dikke berta, zakdoekje leggen, en schilderden wat! Fantastische middag!

Vandaag gaan we in de Internationale School helpen. Er zijn enkele nieuwe kindjes, en die moeten bijgewerkt worden.

Hopelijk gaan we dan vrijdag naar de Borderschool!

Heel veel liefs!
Ilse en Lies.