Ilse en Lies in Zambia: Mulishani!

We zijn al weer een hele tijd verder, wegens héél wat internetproblemen. Er is hier het merendeel van de tijd geen elektriciteit, wat betekent dat er ook geen internet is!
Omdat dit toch wel wat frustrerend werd, hebben we een manier gevonden om via onze SIM-kaart van onze Afrikaanse GSM op t internet te kunnen via onze laptop!
Veel snellere werking, en je hebt niet persé elektriciteit nodig. Nu kunnen we dus regelmatiger een berichtje posten!

Sinds de vorige post is Claire, onze Britse gastvrouw, terug thuis gekomen. Ze vertelde ons dat zij hier maar blijft tot 12 februari. Ze verhuist dan, en neemt ook alle spulletjes mee. Daarna kunnen wij nog blijven tot 10 maart, maar vanaf dan hebben we voor t moment nog geen logement. Best spannend allemaal, maar ’t raakt wel opgelost! In uiterste nood is hier een guesthouse voor de deur.
Claire heeft een zoontje, Bambo! Hij is HILARISCH. Hij zegt op alles ‘no’.
Er is hier ook een nanny, en die zorgt eigenlijk de hele dag voor Bambo. Wij vinden dat heel bizar, zoveel personeel… Een dienstmeisje, een nanny, een driver, een tuinman, een…

We hebben ook onze 2 eerste stagescholen bezocht. In de maand februari geven we les in de Chifwani school. Klassen van 60 leerlingen, spannend! Een gigantisch grote school, er zijn telkens 3 keer ‘grade 1’, 3 klassen ‘grade 2’, …
Ook als we naar de Ngole Urban School gingen, waar we de maand maart stage lopen, zagen we die grote klassen! Een echte uitdaging. Je merkte trouwens al aan de houding van de leerkrachten dat ze liever niet werken… ‘Och, white teachers, you come in my class?’
Andere vroegen dan weer gewoon wat we hadden meegebracht van materiaal voor de school.
Zo zie je maar, ze hebben daar écht niets!
Maandag mogen we starten, eindelijk… Engels, Wiskunde, Sport, aangevuld met andere vakken. Het leuke bij de schoolbezoeken was het zien van de kindjes. Ze wilden allemaal een handje komen geven aan die ‘white women’… En wij maar handjes schudden, net als de koning!

Ondertussen bezochten we hier ook een plaatselijke markt. Dat was… schrikken! Iedereen klampte ons aan, letterlijk! De gesprekken vielen stil, en iederéén keek naar ons. Ze vroegen geld, kleren, mijn bril,… We zijn daar welgeteld 10 minuten geweest, om dan de terugtocht aan te vatten. Het was niet te doen, als blanken alleen. We willen zeker nog terug, het leek ons echt de moeite, maar we zullen iemand van hier moeten meehebben!

Op donderdagmiddag zijn we ook naar de Mwela Rocks geweest. Dat is zo’n 10 km fietsen, en echt de moeite! We moesten een hele hoop rotsen beklimmen, en zagen heel wat rotsschilderijen van de ‘boesjesmensen’ geweest… Onze gids gaf heel wat uitleg, al was haar Engels heel moeilijk te begrijpen, zoals dat van alle Afrikanen. Zij praten allemaal zo binnensmonds!
Nu, tijdens de afdaling hebben we heel wat afgelachen. Het had de nacht ervoor heel wat geregend, dus de rotsen lagen best gladdig… Ilse ging vol overmoed naar beneden, en hups.. daar lag ze, midden in een grote plas! Helemaal nat moesten we verder, maar daar had de gids iets op gevonden! Ilse mocht een typisch Afrikaanse rok aan, maar wist niet hoe ze die moest knopen. Toen dat eindelijk gelukt was, leek ze wel een eend terwijl ze wandelde… Ze kon helemaal geen grote passen meer nemen!
Dat was echt een geslaagde middag! Er valt hier gelukkig nog wel t één en t ander te bezoeken, al zullen we onze jonge benen moeten bovenhalen: vaak 10-20 km fietsen.

Gisteren gaven we onze eerste Nederlandse les aan Stella, de dochter van Lud. Zij komen in de paasvakantie naar België, en Stella moet dus haar Nederlands weer opfrissen.
Het zit verder dan we hadden gedacht, maar des te leuker! Met spelletjes, oefeningen, … leren we nieuwe woordenschat, frissen we oude woordenschat weer op…En als beloning, omdat ze goed werkte, mocht zij ons nog wat Engels leren! Het is een echt juffrouwtje in spe!

Vandaag wordt de dag waar we al heel de week op zitten te wachten. Normaal gingen we donderdag gaan zwemmen, maar toen stelde Claire voor om met hen mee te gaan, op zaterdag. Vandaar bezochten we dan de Mwela Rocks. Zaterdag regende het echter de hele dag: geen zwemmen…
Maar: vandaag schijnt de zon, en gaan we met zijn allen zwemmen. Claire en Bambo, Hazel (de mama van Claire), en 8 weeskindjes die in het guesthouse verblijven. Ook Lud, Stella en Patrick zullen er zijn. We beginnen met een picknick op de boerderij, en dan zwemmen in het zwembad! Als afsluit van de dag gaan alle vrouwen naar Hazel, om er lekker te eten. Iedereen brengt zelf eten en drank mee, en moet in een feestjurk gekleed zijn. Wij hebben dat echter niet mee, maar ze verzekerden ons dat dat niet deerde. We zijn benieuwd hoe de dag zal meevallen!

Hier volgen nog wat foto’s, om jullie een beter beeld te geven van alles!